donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag

Donderdag alweer, 17 juli
Het moet niet gekker worden, elke dag moeten we er vroeger uit Vanmorgen voor het ontbijt stonden we al klaar met onze warme kleren aan, die alles moeten bedekken. Want vandaag gaan we de natuur in en die kan vol teken zitten. En het ontbijt stond al klaar om 8.30 uur. Voor een dagje buiten moet je goed eten, dus men had voor ons een ontbijt bedacht van omelet met stukjes worst drijvende in het vet Ik heb maar een extra cholesterolpil genomen.
Goedgevuld hebben we ons in de busjes gehesen voor een rit door de Karpaten. We kregen een paar begeleiders mee, de zoon van Irina de moeder van het hostel waar we zitten en 2 jongedames, waarvan Maria Engels studeert en zou kunnen tolken mocht het nodig zijn. Het was best een lange rit (140 km), en de wegen werden hoe langer hoe interessanter. Het laatste stuk was rijden door alleen maar kuilen We hebben nog gezongen: in een rijtuigie. We gingen naar en meertje hoog in de bergen , 1500 meter hoog ongeveer, en daarna naar een waterval. Goed dat onze gids mee was, hij peurde bij elk toegangshek 50% van de prijs af. Bij de waterval konden we heerlijk klimmen en spelen. Het was erg mooi om hier ook van de schepping te genieten. Naast de toiletten groeiden de wilde frambozen, die smaakten erg goed, ze kregen de nodige voedingsstoffen wel vanuit de ondergrond zo dicht naast..... Op de terugweg reden we achter een hotel langs en o wonder, plotseling was er verbinding mogelijk met de echte wereld via de WiFi van het hotel. We moesten daarom stoppen van de meiden, die helemaal wild werden. Na een paar minuten konden we verder en onderweg zagen nog van de lage karren met een paard ervoor helemaal afgeladen met hooi van de bergweiden. Oh ja, bij het meertje hebben een paar mensen ook nog als een presentje voor thuis thee gekocht. Dat werd daar gemaakt van alles wat de natuur ons biedt. Degenen die dit straks krijgen moeten er maar eens goed in kijken, je vindt er van alles, naast kruiden ook frambozenbladeren en berkenbladeren en nog meer afval uit het bos. Geniet straks van een lekker kopje thee.
We waren nog maar net thuis om 6 uur onze tijd toen we als leiding het bericht doorkregen van de vliegtuigcrash. Dat was een geweldige schrik voor ons. Wat nu? Na het eten werd er weer gevoetbald, the Dutch won with 11-0, en ondertussen ben ik met Monique bij Slavik geweest om het NOS journaal te volgen om meer informatie te krijgen. We zagen ook dat het reisadvies voor onze streek nog niet veranderd was. Toen we weer thuis waren hebben aan het eind van de avond
dit nieuws met iedereen kunnen delen en onze situatie kunnen bespreken. Afwachten en goed opletten hoe het zich verder ontwikkeld. We hebben de situatie bij de Heer neergelegd en zijn toen rustig gaan slapen. Morgen weer een nieuwe dag.

KlaasJ


DAG 8_VRIJDAG 18 JULI
na een zeer frisse douche ( ijskoud ) wordt je weer herinnert dat je in Oekraïne bent.
Maar na een heerlijke tosti als ontbijt stijgt het energiepeil weer, en gaan we met de groep naar het nieuwe kerk gebouw om daar te klussen. Het nieuwe kerkgebouw van de gemeente in svaljava ziet er al heel mooi uit, en we ontmoeten de predikant slavik voor de kerk. Hij vertelde ons dat de omringde tuin rondom de kerk opgeruimd moest worden en 2 leidingen uitgegraven moesten worden. Vastberaden en met veel goede moed beginnen we aan de klus, rond om ons het gegil van enkele vrouwelijke figuren die spinnen en muizen vrees hadden.
Na 2 uur in de tuin te hebben geploegd is het resultaat oogverblindend, een super strak van bouwmaterialen vrij stuk land, dat klaar is om bewerkt te worden.
Na dit doel te hebben behaald lopen we gezamenlijk terug naar ons huis waar de lunch al klaar staat.
Na de lunch verzorgde Monique een overdenking, waarbij je diep in je karakter en persoonlijkheid moest graven. Na het geestelijke voedsel, vertrok een groep weer naar de kerk om de leidingen te gaan graven. Bloed zweet en tranen heeft het gekost, om de pikhouweel fatsoenlijk in de keiharde grond te slaan, om na een slag weer een dozijn stenen uit de grond te scheppen om na 4 uur bruin van het stof weer terug te keren naar huis.
Ondertussen heeft de andere helft van de groep het hek geschilderd en later uitnodigingen uitgedeeld in de buurt voor het kinderfeestje waarbij we onverwachte hulp kregen van een jongetje uit de buurt die de groep precies vertelde waar zijn vriendje en vriendinnetjes woonde.
Naar al het harde werk konden we weer aanschuiven aan het avondeten wat bestond uit soep, met een smaakvolle pasta.
De avond werd verder nog gevuld met de zoektocht naar je eigen talenten en kwaliteiten, dit werd verzorgd door Monique. Iedereen had een briefje met zijn eigen naam opgehangen. Die werd door de groep vol geschreven met complimenten voor die persoon. Dit was erg tof om te doen.
Uit deze dag haalde ik veel voldoening omdat wij als groep iets konden betekenen voor het nieuwe kerkgebouw en de gemeente.

Groetjes JaapJan


DAG 9_ZATERDAG 19 JULI

vanmorgen was bij eigenlijk iedereen te voelen dat we hier nu al een week zijn. Zoals op andere dagen iedereen netjes op tijd aan het ontbijt zat was dat vandaag niet het geval, er waren wat kleine opstart problemen. Vandaag mag ik (Willem) wat over de dag opschrijven voor deze blog en dus zal ik jullie in grote lijnen bijpraten over onze handelingen vandaag.

Zoals ik net al begon was de opstart vandaag wat moeilijker dan andere ochtenden maar na het ontbijt liep alles alweer als een geoliede machine. We hadden ons opgedeeld in twee groepen. Één groep die zou gaan graven bij de kerk en de andere groep is met de voorbereidingen voor het langverwachte kinderfeest begonnen. Het was een hele productieve ochtend, we zijn bijna klaar met het graafwerk gekomen, en na de lunch kon ook het hele draaiboek met planning worden gepresenteerd over het kinderfeest.

Na de lunch hebben we mogen genieten van de GG (Geestelijk Gedeelte) die Jasmine en Tinne hadden voorbereid. We hebben het hierbij over rijkdom en armoede gehad en hebben met de hele groep hier een hele goede GG overgehad.

Na de GG barstte het kinderfeest los. De planning was om 16:00 beginnen, maar om 15:00 stonden er al 25 kinderen in de voortuin. Ze hadden ons niet per se nodig om zich te vermaken. Een paar speeltoestellen en een twisterspel deden wonderen. Ondertussen gingen de voorbereidingen gewoon door. In de keuken stonden Mark, Tinne en Matthijs aan de lopende band pannenkoeken te bakken, en ondertussen werden de spelletjes klaargezet, de versieringen afgemaakt en de tafel volgeladen met bakken snoep.
Toen we de kinderen tegen 16:00 naar de achtertuin dirigeerden waren het er inmiddels zo'n 45. Ze stortten zich op de spelletjes en het snoep, en binnen een uur hadden ze alle spelletjes al 4 keer gedaan en was het snoep op. Maar daar hadden we op gerekend: nu konden we ons intermezzo houden, de pannenkoeken uitdelen en nieuwe spelletjes bedenken. We hadden alleen niet zo veel nieuwe spelletjes meer. Ondertussen was Monique met Pieter nog een keer naar de supermarkt gegaan om meer snoep en meer ballonnen te halen. Dus toen zat er niks anders op dan nog maar een waterballonnengevecht te houden. Dat ging met wisselend succes. De meeste meisjes lijken een waterballon namelijk vooral te zien als een cadeautje waar je zuinig op moet zijn, terwijl de meeste jongens vooral blij zijn met de mogelijkheid om ongestraft iemand nat te gooien. Toch waren uiteindelijk alle waterballon stuk, en de spelletjes op. Terwijl iedereen een tasje met lekkers en potloden mee naar huis kreeg, vermaakten de laatste kinderen zich nog even met het klimrek in de voortuin.

's Avonds hebben we na het avonden eten lekker rustig aan gedaan. Iedereen had veel energie aan de kinderen op het kinderfeest gegeven en dat kon je ook goed merken :). we hebben na heerlijk wat vrije tijd waar spelletjes werden gedaan, tafeltennis werd gespeeld, bijbel werd gelezen en andere dingen, de GG afgerond in kleine groepjes. Hier hebben we nog vragen besproken en ook hebben we weer de gehele dag besproken en ook dingen bij God neergelegd en gedankt.

Groet,
Willem

DAG 10_ZONDAG 20 JULI
Zoals gisteravond al aangekondigd hebben we vanochtend na het ontbijt onze laatste inkopen gedaan in Oekraïne. Met twee busjes vol zijn we op pad gegaan. De ene bus ging eerst nog langs het boekwinkeltje van de kerk, om wat christelijke souvenirs te vergaren. De andere bus vertrok rechtstreeks naar de supermarkt.
Terwijl de oude Klaas zich ontfermde over het eten voor onderweg, vergaapten de anderen zich aan alle kleine prijsjes. Er werd voortdurend omgerekend van hrivna's naar euro's. Na een dik uur had iedereen genoeg voor zichzelf en voor thuis, en konden we de bussen gaan inladen.
We waren netjes om 12 uur terug voor de lunch, maar door een storing in de communicatie met onze Hongaarse kokkinnen konden we pas na de kerkdienst eten. De kerkdienst was mooi, warm en voor het overgrote deel onverstaanbaar. Tijdens de preek probeerde Slavik nog wel om ons een beetje bij te praten, en de mensen die dicht bij hem in de buurt zaten hebben daar ook wel van geprofiteerd. Na afloop heeft de jonge Klaas nog even de gemeente toegesproken, en onze dank en de groeten van het thuisfront overgebracht. Dat was ook het langverwachte moment waarop de beamer is overgedragen. Voor de dienst was die al even uitgeprobeerd, maar Slavik wilde liever deze dienst nog met de oude doen, om de overdracht daarna op z'n Oekraïens te doen, inclusief toespraak, handenschudden en een plechtig gezicht.
Na de kerkdienst kregen we dan toch onze langverwachte lunch. Chandor, de pastor uit Mukachevo die ons naar het Kasteel heeft geleid, at ook mee, samen met zijn vrouw en 3 zoons. Na de lunch was er tijd om vast de tassen in te pakken. De gebruikelijke chaos brak los, en eindigde pas weer toen er een bus met 9 mensen naar het jeugdzorghuis vertrok. De rest bleef achter om te kaarten, uit te rusten, en elkaar te pesten.
In het jeugdzorghuis werden we weer enthousiast ontvangen. Door de warmte was iedereen wel wat tammer maar dat mocht te pret niet drukken. Haren werden weer mooi ingevlochten, twister werd uit geprobeerd, er werd tikkertje gespeeld of simpelweg gezellig samen op een bankie bellen blazen. Een ieder vermaakte zich op zijn/haar manier. Mooi om te zien dat je met zo weinig en ieder op zn eigen manier zoveel moois kan bieden, ook al is het maar van korte duur. Aan het eind werd aan de jongste telg in ons gezelschap de liefde verklaard door middel van een uitgeknipt rood hartje met de letters L O V E...
In de avond worden er voorbereidingen getroffen om nog samen met de kerkgangers een gezamelijke picknick te houden.
Vermoedelijk is dit het laatste bericht wat wij zullen posten voordat we weer terug in NL zijn. We gaan er vanuit dinsdagavond weer in Wageningen te arriveren. Dan kan een ieder zn kroost weer in zn armen sluiten en de avonturen uit eigen mond horen. Tot zover.

Groeten Klaas